ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ

Το 1665 - η χρονιά που γράφτηκε και παρουσιάστηκε στο κοινό ο "Δον Ζουάν" είναι η μεγάλη χρονιά του Μολιέρου. Το ταλέντο του βρίσκεται στην ακμή του και η υποστήριξη του Βασιλιά-Ήλιου στον καλλιτέχνη και η επιδοκιμασία του για τα έργα του είναι απροκάλυπτη. Τον Αύγουστο αυτής της χρονιάς, ο θίασος του Μολιέρου μετονομάζεται από "θίασος του Κυρίου" -του αδελφού του Βασιλιά- σε "Βασιλικό θίασο", και παίρνει ετήσια χορηγία 6.000 λιβρών. Η Βασιλική αυτή χειρονομία ήταν ένα αντιστάθμισμα για την απαγόρευση του "Ταρτούφου", που είχε αποφασισθεί πριν από λίγους μήνες για λόγους σκοπιμότητας και από σεβασμό προς την επιθυμία της Βασιλομήτορος, και, ακόμα, μία απόδειξη πως οι περικοπές που επεβλήθηκαν στο καινούργιο έργο και η γρήγορη παύση των παραστάσεων -ο "Δον Ζουάν" διδάχθηκε μόνο από τις 15 Φεβρουαρίου ως το Πάσχα του 1665- δεν οφείλοντο σε προσωπική αποδοκιμασία του Λουδοβίκου ΙΔ'. Και γιατί να είχε την αποδοκιμασία του Βασιλέως; Ο "Δον Ζουάν", όπως τον παρουσιάζει ο Μολιέρος, είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος της εκφυλισμένης και πορωμένης αριστοκρατίας, αυτής της αριστοκρατίας που ο Λουδοβίκος ΙΔ' κατόρθωσε να δαμάσει ύστερα από αλλεπάλληλες συνωμοσίες που αντιμετώπισε από αυτήν, να την αφοπλίσει και να την συγκεντρώσει στην Αυλή του, αναγκάζοντάς την να παίξει καθαρά διακοσμητικό ρόλο, ενώ, παράλληλα, έδινε δύναμη και δικαιώματα στην ανερχόμενη αστική τάξη. [...]