ΚΟΥΚΛΑΣ ΣΠΙΤΙΚΟ

Ένα χρόνο ύστερα από τα "Στηρίγματα της Κοινωνίας", στα 1878, ο Ερρίκος Ίψεν σχεδιάζει κιόλας το καινούριο έργο του. Βρίσκεται για την ώρα στο Μόναχο, με τη γυναίκα του και με το γιο του. Το πρόγραμμά του είναι να κατέβει στην Ιταλία, τη χώρα που τόσο είχε ευνοήσει την έμπνευσή του δέκα χρόνια πριν ("Μπράντ", "Πέερ Γκυντ), να περάσει το καλοκαίρι στη Ρώμη κι εκεί να εργαστεί. Αρχές Αυγούστου, φαίνεται πως το νέο έργο είναι κιόλας σχεδιασμένο, κι ας μην έχει ακόμα γραφτεί ούτε μία αράδα του. Για να το συλλάβει, ο Ίψεν είχε ανατρέξει σε κάποια προσωπική του γνωριμία: Το "Κούκλας σπιτικό" είναι από τα έργα που το κεντρικό τους πρόσωπο μπορεί με ασφάλεια ν' αναζητηθεί στον κόσμο των κάποτε ζωντανών. [...] Το θέμα του "Κούκλας σπιτικό" δεν είναι ούτε οι φεμινιστικές διεκδικήσεις, όπως το είχαν νομίσει στα 1880, ούτε ο θεσμός του γάμου με το αντίστοιχο δικαίωμα ή μη της παντρεμένης γυναίκας να παρατάει το σπίτι της, τον άντρα της και τα παιδιά της. Το θέμα του "Κούκλας σπιτικό" είναι το πρόβλημα του ζευγαριού αν μπορεί, και πως, να υπάρξει συμβίωση με περιεχόμενο ανθρώπινο, υψηλό.