ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ - ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ - ΠΑΡΑΜΥΘΗΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΑΥΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ

Στο εσωτερικό ενός, με εργώδη ρυθμό, έρποντος ιστορικού συνεχούς, διανύουμε, σήμερα ακόμη, το στάδιο της "μετα - φιλοσοφικής" και νεοθετικιστικής λήθης και σύγχυσης σχετικά με το χαρακτήρα της ανθρώπινης υπόστασης καθεαυτήν και ως ιστορικού διακυβεύματος. Τους δυο τελευταίους αιώνες, η στείρα αναπαραγωγή του καθημερινού και του τετριμμένου, αφού εγκαταστάθηκε σταθερά, προόδευσε δραματικά. Το κοινότυπο εμπεδώθηκε ως θέσφατο, και το ανεπεξέργαστο ως κανόνας. Η κοινή γνώμη καθοσιώθηκε στο έπακρο και, πλέον, το άσκεπτο άρχισε να "σκέπτεται" και το απερίσκεπτο "παίρνει αποφάσεις". Η μαζικότητα της εμφάνισης του ανθρώπινου όντος συνάντησε επεισοδιακά τα όριά της, αρκετές φορές μέχρι σήμερα, και αυτοαναιρέθηκε τόσο ως ιστορικό διακύβευμα, όσο και ως τρόπος αντίληψης και διαχείρισης της ανθρώπινης κατάστασης και σε ατομικό επίπεδο. [...]