ΗΛΕΚΤΡΑ

Στην μετάφραση της «Ηλέκτρας» του Σοφοκλή η πιστότης αναζητήθηκε στους βαθύτερους δραματικούς και ποιητικούς ρυθμούς του αρχαίου κειμένου. Δεν μ' ενδιέφερε μια μίμηση λόγου -ή, όπως γίνεται σε τέτοιες μεταφράσεις, μια αντικατάσταση της αρχαϊκής γλώσσας από μια «νέα». Μ' ενδιέφερε να μεταφέρω όσο μπορούσα αυτούσιον, εκείνον τον λόγο κατευθείαν σ' έναν δραστικό, σύγχρονο λόγο. Το κατευθείαν αυτό παρακάμπτει τους λογοτεχνικούς ή μεταγλωττισμένους τρόπους απόδοσης μιας τραγωδίας, οι οποίοι συνήθως ανακαλούν ιδιώματα θρήνου ή άλλα πένθη της αγωνίας του ελληνικού λόγου. Αλλά δεν θεωρώ, σε καμία περίπτωση, τον τραγικό λόγο ιδίωμα. Ο τραγικός λόγος είναι Απλός και Αθώος, οι ρυθμοί του Συμμετρικοί και Ξεροί -κι έτσι πρέπει να ηχεί και στον σύγχρονό μας λόγο.