ΒΕΡΓΙΛΙΟΥ ΑΙΝΕΙΑΔΟΣ ΒΙΒΛΙΟ IV

Η μελέτη του Βιργιλίου προσφέρει την πλουσιότερη ανταμοιβή που μπορούν να προσφέρουν τα Λατινικά Γράμματα στους μυημένους, και μέσα σ’ αυτήν τη μελέτη το 4ο βιβλίο της Αινειάδας κατέχει μια ειδική θέση. Θα μπορούσε να είχε παραλειφθεί εντελώς, χωρίς να αφήσει κάποιο εμφανές χάσμα στο επικό θέμα του έργου. Αλλά, αν ο Βιργίλιος δεν το είχε γράψει και δεν το είχε τοποθετήσει εκεί που το τοποθέτησε, η Αινειάδα τότε θα είχε παραμείνει για πάντα μέσα στην αχλύ του μύθου διότι σ’ αυτό το βιβλίο είναι που ο ποιητής μας μιλά για την πιο αληθινή από τις ανθρώπινες εμπειρίες, μάλιστα χωρίς να την κάνει ρομαντική και χωρίς να κρύβει τις οδυνηρές πληγές της. Η Διδώ του και ο Αινείας του είναι μια γυναίκα και ένας άντρας που είναι ερωτευμένοι. Αργότερα, όταν η τραγική ιστορία θα έχει διανύσει μέσα σ’ όλη τη ζωή και τις πράξεις του, έτσι ώστε να μην είναι ποτέ δυνατόν να τον σκεφτούμε ως οποιοδήποτε άλλον παρά μόνον ως τον άντρα που η Διδώ αγάπησε και ο οποίος ενάντια στον εαυτό του και στο πεπρωμένο του αγάπησε επίσης την Διδώ.(. . . ) (. . .) Πρόκειται για ένα βιβλίο που σε τελευταία ανάλυση πρέπει να ερμηνευθεί από τον αναγνώστη στα κατάβαθα της καρδιάς του, χωρίς τον ψυχρό οδηγό του "σχολαστικού μόχθου", όπως τον αποκαλεί ο Dryden. Καθώς ο αναγνώστης το διαβάζει και το ξαναδιαβάζει, η δύναμη και η αλήθεια του γίνονται ολοένα πιο ξεκάθαρες και έντονες.