ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ ΜΕ ΤΑ ΑΜΥΘΗΤΑ ΣΕΝΤΕΦΙΑ

1914 - Ναι! Το άκουσα που το λέγανε και στη σάλα: «Οι πόλεμοι δε γίνονται για το έδαφος, αλλά για το υπέδαφος!» 1918 - Τι θα πει «ανακωχή», παππού; - Πως σταματά ο πόλεμος. . . - Και ποιος νίκησε; - Κανείς. . . Από έναν πόλεμο όλοι βγαίνουμε χαμένοι. 1919 - Θα βάλουμε τη σημαία μας και στην Αγια-Σοφιά! φωνάζει πλάι μου μια γιαγιά. - Ενωθήκαμε με την πατρίδα! μουρμουρίζει μια γυναίκα και κλαίει. - Σαλέεεπ!. . . Σαλέεεπ. . . 1920 - Χαρά που είχαμε πάρει τότε με τη Συνθήκη των Σεβρών. . . - Θρίαμβος της διπλωματίας! έλεγε ο κύριος Γιάγκος. - Αυτές οι πορσελάνες των Σεβρών είναι εύθραυστες. . . έλεγε ο στρατηγός . . . Και η μαμά δεν έλεγε τίποτα. Απλώς. . . 1921 - Οι Τούρκοι είναι οι προαιώνιοι εχθροί μας! - Και οι προαιώνιοι σύνοικοί μας!. . . 1922 «Και μπήκανε μπρε, μέσα στην πόλη και την κάψανε;» 1923 «Και άνοιγε το μαγικό σεντούκι του παππού, και έπαιρνε τα σεντέφια και. . .»