ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ

Πάτρα, η πόλη της καρδιάς μας! Η πόλη «κουβαλάει» μια σπουδαία ιστορία από τους αρχαίους χρόνους. Στα νεότερα χρόνια η Πάτρα με τη «μαυρομάτα» της πέτυχε να γίνει μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ελλάδας. Αυτή η παλιά πόλη, πριν η αντιπαροχή καταστρέψει την ομορφιά και την αίγλη της, έμοιαζε πολύ με τις ευρωπαϊκές πόλεις της νότιας Ιταλίας, της νότιας Γαλλίας, αλλά και της παραρρήνιας Γερμανίας. Είναι αυτή που από τουρκόπολη, όταν απελευθερώθηκε το 1828, μετατράπηκε σε μια ευρωπαϊκή πόλη μέσα σε λίγα χρόνια. Μια πολυεθνική πόλη που δημιουργήθηκε με Έλληνες από όλα τα μέρη της Ελλάδας, αλλά και με Γερμανούς, ’γγλους, Γάλλους, Εβραίους και Καθολικούς, που εγκαταστάθηκαν σε αυτήν. Η πόλη χτίζεται, στολίζεται και καθημερινά «ανασαίνει» με έναν ευρωπαϊκό ρυθμό. Ο λαός ζει την καθημερινότητά του μέσα στα βάσανα και στον αγώνα της επιβίωσής του, αλλά ταυτόχρονα ζει και χαίρεται οσάκις μπορεί. Όπερες στο θέατρό του, αλλά και καφέ αμάν, καφέ σαντάν, Καραγκιόζης, χωρίς να ξεχνάει βέβαια τις Απόκριες και το Καρναβάλι. Ο αποκριάτικος χορός που δόθηκε στην οικία Φακίρη το 1836 καθρεφτίζει αυτή την κοινωνία που ξέρει να ζει με τις «βαριές» και «ελαφριές» ανάσες της. «Ο χορός ήρχισεν. Τρεις μουσικοί απετέλουν την ορχήστραν· ο εις έπαιζε βιολί, ο έτερος κλαρινέτο και ο άλλος κοντραμπάσο εις ωραίαν συναυλίαν. Ο Στόιμπ επεδείξατο την αναμφισβήτητον ικανότητά του τόσον εις το βαλς όσον και εις τους άλλους χορούς, γκαλόπ κ.λπ. μηδέ της πόλκας μαζούρκας εξαιρουμένης. Εχόρευσε δε τους χορούς τούτους μετά πλείστων εκπάγλου ωραιότητος κορασίων των Πατρών, των οποίων ο εικοσιτετραετής Βαυαρός εξαίρει την χορευτικήν ικανότητα. Το κοτιγιόν υπήρξεν η κατακλείς της όλης χορευτικής εσπερίδος. Εθαύμασεν το ανοικτόκαρδον και την ευρείαν αντίληψιν των Πατρινών κορασίων εν αντιθέσει προς την σεμνοτυφίαν των ατθίδων».