ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

Το Αντίπαλον Δέος Εν αντιθέσει με τις γραφικότητες που ήθελαν τον οικολόγο να μαζεύει χόρτα και να τρώει ρίζες τζίσενγκ, ο Κοινωνικός Οικολόγος -νεολογισμός για τις ανάγκες του βιβλίου- της σημερινής εποχής διαθέτει την αίσθηση του "κοινωνείν", του "μοιράζεσθαι" και του "συνανοίκειν", συνιστώντας έτσι το αντίπαλον δέος του εγωκεντρικού καταναλωτικού ανθρώπου. Ο Κοινωνικός Οικολόγος είναι ιδεαλιστής, και μάλιστα αδιαπραγμάτευτος. Ξέρει να αυτοπροσφέρεται και να προσφέρει ανιδιοτελώς, να στοχάζεται και να ορίζει ο ίδιος τον στοχασμό του - όχι ο διαφημιστής του. Πιστεύει ότι "ο ρατσισμός, ο σεξισμός, κι η εκμετάλλευση του τρίτου κόσμου είναι προϊόντα των ίδιων μηχανισμών που προκαλούν την εξαφάνιση των τροπικών δασών". Γι αυτόν, οικολογία δεν σημαίνει πάνινες τσάντες, καλάθια και οικολογικά μαρούλια που προωθεί η αγορά για να γίνεται η συμπαθής τάξη των εμπόρων αρεστή. Γι αυτόν, οικολογία σημαίνει ευρύτερη στάση ζωής. Καταναλώνω, άρα ΥΠΑΡΧΩ Η Κατανάλωση είναι το πρώτο και το τελευταίο βήμα του Καταναλωτικού Τύπου ανθρώπου. Κι αυτό, διότι η κατανάλωση είναι ένας κλειστός, αυτοτελής κύκλος: υπάρχεις μόνο μέσα σε αυτή και υπάρχει μόνο χάρη σε σένα. Όλα τα άλλα είναι έξω από εσένα. Ας είμαστε ειλικρινείς, χωρίς τα Prada, τα Nike και τη BMW του, ο καταναλωτικός τύπος αισθάνεται κενός και κοινωνικά μετέωρος. Ο Φανατικός Καταναλωτής βρίσκει λόγο ύπαρξης μόνο μέσα στην κατανάλωση. Γι αυτόν, η ζωή είναι ένας κλειστός στίβος αγαθών. Κι όταν λέμε κατανάλωση, εννοούμε εκείνο το πρότυπο μιας τηλεοπτικά αστραφτερής ζωής, που επιβάλλει "ανάγκες" και νόρμες συμπεριφοράς και που αυτοαποκαλείται "καλή ζωή". Για τον Φανατικό Καταναλωτή η ζωή είναι μια διαρκής κωπηλασία: να τα αποκτήσει ΟΛΑ... no mater what!