ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Σε κάποιο συγκεκριμένο τόπο του βόρειου Καναδά παρουσιάζεται η αλλαγή πυκνότητας του τριχώματος της αλεπούς με μια εντυπωσιακή τακτικότητα αύξησης και μείωσης: σε διάστημα 4 χρόνων ανέρχεται σ' ένα ψηλό σημείο, μετά αρχίζει να μειώνεται, φθάνει το κατώτερο σημείο, μετά πάλι αυξάνεται. Ο λόγος της περιοδικότητας αυτής δεν οφείλεται στην κοινωνική οργάνωση του είδους, ούτε στο κάθε ζώο χωριστά. Στο άμεσο όμως κοινωνικό περιβάλλον παρατηρείται το εξής φαινόμενο: τα ζώντα εκεί κουνέλια παρουσιάζουν την ίδια περιοδικότητα, η οποία όμως είναι κατά 2 χρόνια διαφορετική από αυτή της αλεπούς. Το ψηλό επίπεδο των αλεπούδων αντιστοιχεί στο χαμηλότερο των κουνελιών, και αντίστροφα. Αυτό, γιατί οι αλεπούδες τρέφονται κατά κύριο λόγο από κουνέλια και αυτά πάλι δεν έχουν άλλο φυσικό εχθρό εκτός από την αλεπού. Αυτός ο κύκλος λοιπόν έχει σχέση με τη συμβίωση: όσο περισσότερες αλεπούδες, τόσο περισσότερα κουνέλια τρώγονται, όσο λιγότερα κουνέλια, τόσο λιγότερη τροφή υπάρχει για τις αλεπούδες, τόσο λιγότερες επιβιώνουν ή λιγότερες γεννιούνται, πράγμα το οποίο προστατεύει τις αλεπούδες. Αυτό είναι ένα βιολογικό φαινόμενο. Η ανθρώπινη συμπεριφορά όμως, καθώς και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πέρα από τη φύση. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται οι άνθρωποι είναι αποτέλεσμα μάθησης, καθορίζεται από την κοινωνία, μέσα στην οποία ζούμε. Ο άνθρωπος ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα επειδή είναι ικανός να μάθει να δημιουργεί σύμβολα και επομένως είναι προϊόν του περιβάλλοντός του. Στην ανθρώπινη επικοινωνία (ή διαντίδραση) η γλώσσα αποτελεί τη βάση ανταλλαγής πληροφοριών. [...]