ΜΠΑΜΠΑ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;

Πριν από μερικές δεκαετίες, η ευθύνη για την εκπαίδευση αλλά και τη διαπαιδαγώγηση γενικά των παιδιών θεωρείτο καθαρά καθήκον της μητέρας. Οι μελέτες των σχέσεων μητέρας και παιδιού καταλάμβαναν σχεδόν το σύνολο της σχετικής βιβλιογραφίας. Ο πατέρας αντιμετωπιζόταν σαν απλός παριστάμενος, υπεύθυνος κυρίως για την προσφορά των υλικών αγαθών, της επιβολής της πειθαρχίας και της διδασκαλίας της κοινωνικής ένταξης. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, ιδιαίτερα για τους νεότερους μπαμπάδες των 30 με 40 χρόνων. Αυτοί προσπαθούν να αναπτύξουν έναν θετικό ρόλο στην οικογένεια: Να είναι συναισθηματικά δεμένοι με τα παιδιά τους και να μη διστάζουν να το δείχνουν. Να είναι καθοδηγητές που προσπαθούν να δώσουν κατευθύνσεις για το τι είναι λάθος ή σωστό στην επίλυση των προβλημάτων και να διδάξουν την τέχνη της διαπραγμάτευσης. Να αναλαμβάνουν την κύρια οικονομική ευθύνη. Να είναι διαλλακτικοί και να επιδιώκουν τον διάλογο και τη συζήτηση με τα παιδιά τους. Έχει αποδειχθεί ότι όσο περισσότερο το παιδί δουλεύει με τον πατέρα για τις σχολικές υποχρεώσεις του τόσο: Αυξάνει η λεκτική του ικανότητα, η δυνατότητα στην επίλυση προβλημάτων, η επάρκεια στα μαθηματικά, η σύνεση, η ομαδικότητα, η ευσυναίσθηση (αντίληψη της συναισθηματικής κατάστασης του άλλου) και η προσφορά στον άλλο. Αυτό συμβαίνει και στα δύο φύλα. Στο διήγημα αυτό οι ιστορίες που περιγράφονται είναι πραγματικές. Ελπίδα μεγάλη είναι ότι κάθε μπαμπάς που θα το διαβάσει θα βρει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία.