ΤΟ ΑΓΧΟΣ

(. . .) Το ’γχος, αποτελεί τον κεντρικό πυρήνα όλων των κλασσικών νευρώσεων: Αγχώδης, Καταναγκαστική, Υστερική, Φοβική, Υποχονδρική. Αλλά, ακόμη και των ψυχώσεων, από την αγχώδη παρερμηνευτικότητα, στις αρχές των σχιζοφρενών, όπως π.χ. άγχος της ύπαρξης ή της «συντέλειας» ή ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα του ψυχοπαθή. Επίσης, αποτελεί το βασικό στοιχείο της ύπαρξης, που μπορεί να οδηγήσει ή στην αγχώδη δημιουργία ή την αγχώδη αποδιοργάνωση που φτάνει μέχρι τις παρυφές της τρέλλας. . . Το ’γχος, έχει μια ανοδική πορεία - που σχετίζεται με την ίδια την πορεία του ανθρώπινου είδους: από το βιολογικό - που μέσα από την κοινωνικοποίηση και την ιστοριοποίηση, προχωρά και γίνεται υπαρξιακό, πνευματικό, συνειδησιακό, ιστορικό, φιλοσοφικό ή νευρωτικό. Όποιος τελικά γνωρίζει το προσωπικό του ’γχος, μπορεί να γίνει - σε σημαντικό βαθμό - κυρίαρχος της βιογραφίας ή και της «μοίρας του». .