ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στην Φυσικοθεραπεία δεν υπάρχουν εξειδικεύσεις, όπως υπάρχουν σε άλλες επιστήμες ή ακόμα και σε άλλες σχολές των ΤΕΙ όπως η Νοσηλευτική. Οι εξειδικεύσεις αυτές διαρκούν τουλάχιστον ένα εξάμηνο και ο τίτλος που δίνεται έχει και ακαδημαϊκή και επαγγελματική ισχύ. Δυστυχώς στη Φυσικοθεραπεία μέχρι τώρα δεν έχει γίνει δυνατό να δοθούν εξειδικεύσεις. Εξειδικεύσεις που είναι απαραίτητες στα Νοσοκομεία, όπου οι Φυσικοθεραπευτές εργάζονται σε συγκεκριμένες κλινικές. Εκεί γίνονται "ειδικοί" με τη πάροδο του χρόνου, ύστερα από μεγάλο κόπο μάθησης και προσαρμογής. Μια τέτοια εξειδίκευση θα μπορούσε να είναι και η Αναπνευστική Φυσικοθεραπεία. Η Αναπνευστική Φυσικοθεραπεία είναι ίσως η πιο "παραμελημένη" ενασχόληση του Φυσικοθεραπευτή στην καθημερινή θεραπευτική του πρακτική. Ειδικά στην "κατ' οίκον" φυσικοθεραπεία, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στην κινησιοθεραπεία παρά στις υπόλοιπες τεχνικές και μεθόδους. Στα νευρολογικά περιστατικά, ο στόχος του φυσικοθεραπευτή είναι η σταδιακή επαναφορά της κίνησης, η επαναφορά σε καθημερινές δραστηριότητες όπως η λήψη του φαγητού, η πρόσβαση στη τουαλέτα, η ένδυση, η μετακίνηση μέσα και έξω από το σπίτι, η επαναφορά στην εργασία, η διασκέδαση, η άσκηση και γενικότερα η κοινωνικοποίηση. Σαφώς αυτή η επαναφορά είναι πρωταρχικής σημασίας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κίνηση για να γίνει προϋποθέτει οξυγόνο. Χρειαζόμαστε το οξυγόνο από το περιβάλλον για να γίνουν οι καύσεις των θρεπτικών ουσιών, ο μεταβολισμός και όλες εκείνες οι διαδικασίες που συμβάλλουν στη σωστή λειτουργία του οργανισμού. Για να περνά αυτό το οξυγόνο ελεύθερα και συνεχόμενα πρέπει να κρατούνται οι αναπνευστικές οδοί ανοιχτές και οι αναπνευστικοί μύες δυνατοί. Η γνώση του αναπνευστικού συστήματος μέσω της ανατομίας, της φυσιολογίας και της παθοφυσιολογίας είναι σημαντικής σημασίας. Έχοντας ως βάση αυτή την καλή θεωρητική γνώση, μπορούμε αρχικά να προχωρήσουμε στην παρακολούθηση και αξιολόγηση του αναπνευστικού συστήματος, με διάφορους τρόπους, τεχνικές και εργαλεία...