ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

Πριν από μερικά χρόνια, στα πλαίσια της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, δουλεύοντας με ομάδες παιδιών πάνω στο θέμα: "Τα παιχνίδια της προηγούμενης γενιάς", μαζί με τα πατίνια, τα μολυβένια στρατιωτάκια και τις σβούρες, κατασκευάσαμε και χαρταετούς. Τότε έγινε μια πρώτη προσπάθεια να πλησιάσουμε το θέμα "χαρταετός" με ένα διεπιστημονικό τρόπο. Είδαμε λοιπόν τον αϊτό από φιλολογική σκοπιά, ανακαλύπτοντας την ιστορία του και την παρουσία του στη λογοτεχνία. Από λαογραφική σκοπιά και τον ρόλο του στην Καθαρά Δευτέρα. Από μαθηματική σκοπιά, με τα κανονικά πολύγωνα. Από φυσική, κατανοώντας το πώς πετάει. Από καλλιτεχνική, φτιάχνοντας οι ίδιοι αϊτούς δια- μεγεθών και χρωμάτων. Τέλος "πετάξαμε" τους χαρταετούς μας στην αυλή του σχολείου. Την επόμενη χρονιά, αυτή η απόπειρα βρήκε συνέχεια με μια άλλη προσπάθεια, πάλι πλαίσια της περιβαλλοντικής, με θέμα: "Διδασκαλία των μαθηματικών, μέσα από τη μελέτη του περιβάλλοντος". Αυτή η χρονιά, ήταν εκείνη που ρίζωσε την πεποίθηση ότι ο παραδοσιακός τρόπος άθλιας πρέπει να συμπληρωθεί και με εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης της γνώσης. Χρόνια μετά, πραγματοποιήθηκε ένα δηλαδή φέτος, το πρόγραμμα ενισχυτικής διδασκαλίας, που στην πιλοτική του μορφή, όπως σχεδιάστηκε από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με τους άξονες που βάζει για αλλαγή των πρωταγωνιστών, τη συνάρθρωση πολλαπλών γνωστικών αντικειμένων, τα νέα περιβάλλοντα μάθησης, συμπίπτει με την προσπάθεια που έγινε στο σχολείο που εργάζομαι και αυτή την προσπάθεια αποπειρώμαι να μεταφέρω.