ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Η τοποθέτηση στο κέντρο της έρευνας της μελέτης των σχολικών μηχανισμών και του εκπαιδευτικού συστήματος γενικότερα αποτελεί πράγματι την καταλληλότερη σκοπιά για τη θεώρηση του ελληνικού φαινομένου. (. . .) Ο συγγραφές εγκαταλείποντας τις μεταφυσικές «υποστασιώσεις» των αγιογράφων του Ελληνισμού - περιούσιου λαού της ιστορίας - προσπαθεί με επιστημονική διαύγεια, ν" αναλύσει το φαινόμενο, συνδέοντάς το με την οικονομική και κοινωνική ιστορία του Ελληνισμού, χωρίς να παραβλέπει τη μακρόχρονή του πολιτισμική παράδοση, και εξηγεί με πειστικότητα την ιδιαίτερη βαρύτητα που είχε στην Ελλάδα η λειτουργική επενέργεια των σχολικών μηχανισμών στη διαδικασία του κοινωνικού επιμερισμού, έτσι που να θεωρείται πράγματι σαν ο κεντρικός ιδεολογικός μηχανισμός του νεότερου Ελληνισμού και επομένως σαν ένα από τα κεντρικά προβλήματα της διαμόρφωσης της νεοελληνικής κοινωνίας, αφού ο ρόλος της εκπαίδευσης στην αναπαραγωγή του συστήματος φαίνεται κυριαρχικός. .