Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Μιλώντας για το σύγχρονο αστικό χώρο όλες οι εκφράσεις, από τις πιο δραματικές ως τις πιο εφιαλτικές, έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται ακόμα για να δείξουν πως οι πιο πολύπλοκες και "πολυμήχανες" κατασκευές της ανθρώπινης νόησης και της ανθρώπινης κοινωνικής δραστηριότητας, οι πόλεις, έχουν πεθάνει. Με τα πιο ζοφερά χρώματα διαλαλείται και περιγράφεται από όλα σχεδόν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η καθημερινή οδύσσεια επιβίωσης των κατοίκων αυτής της γης, που ζουν κι εργάζονται σε χώρους αστικούς, σε πόλεις εφιαλτικές σε πόλεις ανθρωποκτόνες, πόλεις-τέρατα. Αν πιστέψει κανείς όσα ακούει, βλέπει και ζει, ο χώρος αναφοράς του μεγαλύτερου ποσοστού της ανθρωπότητας, ο αστικός χώρος, μοιάζει να είναι σήμερα στην πλειονότητά του ένας ανοίκειος, άφιλος, ένας εχθρικός χώρος. Είναι πράγματι έτσι; Κι αν είναι, πώς και γιατί προέκυψε, πώς οργανώθηκε και πώς μεταλλάχθηκε, ώστε από χώρος εξέλιξης και ανάπτυξης της ανθρώπινης δημιουργικότητας χώρος απελευθέρωσής της από τη "βαρβαρότητα", χώρος δηλαδή ελευθερίας, να μετατραπεί σε χώρο σκλαβιάς, αλλοτρίωσης και αποξένωσης; [...]