ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟΣ

Από το φθινόπωρο του 2018 ως το φθινόπωρο του 2020 η Νατάσα Μπαστέα και ο Μάκης Προβατάς, σε μια σειρά συνομιλιών στην Αθήνα και στα Τίρανα, κατέγραψαν τις σκέψεις του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιου για την πορεία του, τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια ως σήμερα και τις εξελίξεις στον κόσμο γύρω μας. «Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης πορείας μου προσπάθησα να συνδυάσω τη θεολογική γνώση και τη θρησκειολογική έρευνα με την ιεραποστολική και ποιμαντική διακονία, με την κοινωνική ευαισθησία και προσφορά. Συνήθως στις τιμητικές εκδηλώσεις ακούγονται πολλά επαινετικά και μερικές φόρες με υπερβάλλουσα αγάπη τονισμένα. Με θερμή ευχαριστία και ευγνωμοσύνη έχω ακούσει διάφορους επαινετικούς χαρακτηρισμούς. Κάποιος κάποτε με ρώτησε αιφνιδιαστικά, τι θα έβαζα ως περιληπτικό τίτλο της πορείας μου. Στη σχετική αμηχανία μου θυμήθηκα τη σύντομη προσευχή που ψιθύρισα το 1964, στην πρώτη φάση της ελονοσίας: “Θεέ μου, μπορείς να έχεις πολλά παράπονα από εμένα, αλλά γνωρίζεις ότι προσπάθησα να Σε αγαπήσω”. Τότε ήμουν 35 ετών. Και είχα πάρει την απάντηση: “Προσπάθησε να αγαπάς όλες τις εικόνες Μου, όλους τους ανθρώπους, που κινούνται γύρω σου, ιδιαίτερα όσους είναι αδικημένοι ή αναζητούν το Πρόσωπό Μου. Και τότε θα Με αγαπήσεις πιο πολύ”. Αυτό με βοήθησε να Τον διακονήσω σε συνθήκες σκληρές σε διάφορες χώρες».